... e que
isto anda lento,
máis ca
nós.
Tivemos moi bo tempo para
camiñar,
nin choiva,
nin sol, algo de calor sí.
Ben agora toca
falar galego,
xa que
coñecín a
unha irlandesa de
Dublín, que levaba
camiñando desde o 29 de abril,
iso é
moito camiñar, e non sabía que existía a
língua galega,
saúdos María.
Parece que levamos
moito mellor isto de
camiñar tantos quilómetros
nun día, e
aínda que
faga calor merece a pena
pola paisaxe primaveral.
Na
metade do
camiño atopamos a tortura
chinesa?
ou galega?
E logo un descanso
Para remate final o chegar a Portomarín temos unha subida como as pirámides maias¡¡
No hay comentarios:
Publicar un comentario